تعیین دقت شاخص توده بدنی: اندازه گیری ترکیبات بدن به روش آنالیز امپدانس بیوالکتریک (bia)

زمینه و هدف: استفاده از شاخص توده بدنی (bmi) در مطالعات اپیدمیولوژیک برای تشخیص اضافه وزن و چاقی بسیار رایج می باشد. این شاخص تفاوتی بین سن و جنس قائل نیست. استاندارد طلایی سازمان بهداشت جهانی چاقی را بر اساس میزان درصد چربی بدن تعریف نموده است. هدف اصلی این بررسی اندازه گیری دقت شاخص توده بدنی با استفاده از نقاط برش استاندارد طلایی می باشد.  مواد و روش ها: این مطالعه به صورت توصیفی-مقطعی می باشد. اندازه گیری ترکیبات بدن به روش آنالیز امپدانس بیوالکتریک (bioelectrical impedance analysis) انجام گرفت. دقت این روش در مقایسه با سایر روش های پیچیده تأیید شده است. عملکرد تشخیصی برای تعیین میزان دقت شاخص توده ی بدنی بر اساس تعیین ویژگی، حساسیت، درصد قدرت پیش بینی مثبت و درصد قدرت پیش بینی منفی برای تشخیص چاقی با توجه به نقاط برش استاندارد طلایی سازمان بهداشت جهانی به تفکیک جنس و دسته بندی سنی انجام گرفت. تحلیل داده ها به روش تی تست، کای مربع، منحنی راک و مقایسه دو منحنی راک بر اساس فرمول هانلی و تحلیل رگرسیون انجام گرفت.  یافته ها: نتایج آماری بر اساس نقطه برش استاندارد طلایی نشان داد که در کل افراد مورد بررسی میزان حساسیت برابر با 66 و میزان ویژگی برابر با 5/90 درصد می باشد. تحلیل داده ها، میزان حساسیت در مردان را بین 2/50 تا 3/73 و در زنان بین 9/28 تا 7/69 درصد نشان داد. هم چنین با توجه به دسته بندی سنی، میزان قدرت پیش بینی منفی در مردان بین 7/26 تا 6/63 درصد و در زنان بین 9/28 تا 7/69 درصد به دست آمد.  نتیجه گیری: شاخص توده بدنی نمی تواند به طور دقیق افراد را بر اساس اضافه وزن و چاقی دسته بندی کند. قدرت این شاخص در تفکیک افراد چاق و دارای اضافه وزن با افزایش سن کاهش می یابد که این کاهش در مردان بیشتر از زنان دیده می شود. به طور کلی، مقایسه این شاخص با نقاط برش استاندارد طلایی نشان داد که این شاخص دارای یک اثر معتدل در تفکیک افراد چاق و لاغر است. نقطه برش مناسب برای شاخص توده بدنی جهت تشخیص چاقی، 8/27 مشخص گردید.